Ο κύριος Way Out West, ο resident DJ του θρυλικού club Cream, δημιουργός των συλλογών Global Underground, ιθύνων νους της Hope Recordings αλλά και αγαπημένος γνώριμος της ελληνικής dance κοινότητας, έρχεται για μία ακόμη φορά στη Θεσσαλονίκη. Ο Nick Warren μίλησε στην Δανάη Σοφία Βαρδαλή και το περιοδικό CITY.
Έχοντας ξεκινήσει από ένα μη ηλεκτρονικό υπόβαθρο και περνώντας σε καθαρά dance μουσικές περιοχές, ποιες είναι οι μεγαλύτερες αλλαγές αλλά και η κατεύθυνση που έχει πλέον η χορευτική μουσική και κουλτούρα;
Οι αλλαγές είναι σίγουρα τεράστιες και δραματικές. Η εμπορευματοποίηση της χορευτικής μουσικής ήταν κάτι σχεδόν προδιαγεγραμμένο να συμβεί, αν και η μεγαλύτερη αλλαγή είναι ότι πλέον κανένα underground χορευτικό κομμάτι δεν καταφέρνει να ακουστεί ευρέως και κάνει επιτυχία στα chart. Στο παρελθόν, κομμάτια του Josh Wink και του Sasha κατάφερναν να μπουν στους καταλόγους των υψηλότερων πωλήσεων, κάτι που πλέον δεν βλέπουμε να συμβαίνει.
Δίνεις την εντύπωση ενός καλλιτέχνη που ταξιδεύει αδιάκοπα και εμφανίζεται διαρκώς σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να έχει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής;
Κατά καιρούς σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να μπορώ να περνάω λίγο περισσότερο χρόνο στο σπίτι μου, αλλά αγαπώ τόσο πολύ την ηλεκτρονική μουσική και το να έχω το μεγάλο προνόμιο να περιοδεύω σε ολόκληρο τον κόσμο και να γνωρίζω τόσους πολλούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους και να βλέπω από κοντά τόσα πολλά εκπληκτικά μέρη, ενώ απλώς κάνω τη δουλεία μου, είναι υπέροχο.
Ποιο κομμάτι της δουλειάς σου σε ενδιαφέρει πλέον περισσότερο -να ψάχνεις νέο υλικό για τα DJ set σου, να κάνεις remix για άλλους καλλιτέχνες, δικές σου παραγωγές ή να αναζητάς νέα ταλέντα για τη δικογραφική σου εταιρεία Hope;
Ένα μείγμα από όλα τα παραπάνω είναι το ιδανικό νομίζω. Αν και βλέπω τον εαυτό μου πρωτίστως ως DJ. Το κομμάτι της παραγωγής και η δουλειά στο στούντιο έχουν και αυτά πολύ ενδιαφέρον και όπως λες κι εσύ, η αναζήτηση νέων ταλέντων είναι σίγουρα κάτι που με το οποίο μου αρέσει πλέον πολύ να ασχολούμαι.
Έχοντας βρεθεί σε κάθε γωνιά του κόσμου και σε τόσα διαφορετικά club, ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον μέρος στο οποίο έχεις παίξει έως τώρα;
Έχουν υπάρξει τόσα πολλά φοβερά venues όπου είχα την τύχη να παίξω! Σε πάρτι στη μέση της ερήμου, σε ένα παλιό, εγκαταλειμμένο εργοστάσιο στην Αργεντινή, στο club Macarena της Βαρκελώνης που έχει χωρητικότητα μόνο 70 ατόμων... Αυτά είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό.
Τι περιλαμβάνει η ατζέντα σου για το άμεσο μέλλον; Κάποια νέα κυκλοφορία ίσως;
Ο Jody (Wisternoff) και εγώ ξεκινάμε τώρα να ετοιμάζουμε το επόμενο άλμπουμ των Way Out West και παράλληλα, θα κυκλοφορήσω και ένα single μόνος μου, κάποια στιγμή μέσα στο έτος. Ταυτόχρονα, βρίσκομαι και σε συζητήσεις για κάποια νέα συλλογή που μάλλον θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του 2012.
Πέντε δίσκοι που δεν βγάζεις ποτέ από τη τσάντα σου;
Pachanga Boys «Time», Panoptic «Surface», Nick Warren «Rumbletump» (Microtrauma Remix), Damabiah «Irminsul, Le Pilier Du Monde» (Original Mix) και Radiohead «Seperator» (Simon V Remix).
Τι να περιμένουν να ακούσουν στο επερχόμενο set σου οι Θεσσαλονικείς που παρακολουθούν την πορεία σου όλα αυτά τα χρόνια;
Χαίρομαι πραγματικά που ξανάρχομαι στη Θεσσαλονίκη. Έχω διαλέξει μερικά πολύ δυνατά melodic prog/techno κομμάτια και είμαι σίγουρος ότι θα είναι ένα ακόμη καταπλητικό πάρτι!
ΠΗΓΗ
