Βασικά χαρακτηριστικά:
Σαν συντομογραφία της Electronic Body Music, η EBM ως όρος πλάστηκε από τους Front 242 στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, για να περιγράψει ένα αγνό και καθαρό ηλεκτρονικό στυλ χορευτικής μουσικής με μηχανικούς ήχους και beats, μπάσες μελωδίες και έναν «επιθετικό» ρυθμό. Δεν πρόκειται φυσικά για μια χαρούμενη και παιχνιδιάρικη χορευτική μουσική, αν και είναι περισσότερο απολαυστική σε clubs με ένα σκοτεινό περιβάλλον. Η EBM αποτελεί παρακλάδι του βιομηχανικού είδους με το οποίο έχει πολλές ομοιότητες. Ωστόσο, η EBM -όπως δηλώνει και το όνομα- είναι άμεσα και κυρίως συνδεδεμένη με την κίνηση του σώματος και θεωρούνταν techno από τους άγριους νέους άνδρες.
Η Electronic Body Music είναι ένα μουσικό είδος που ενώνει στοιχεία από την βιομηχανική μουσική και την electronic punk μουσική.
Εμφανίστηκε όπως είπαμε στις αρχές τις δεκαετίας του 1980 ως ένα είδος που παρουσιάζει επιρροές από την βιομηχανική μουσική της εποχής (Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire), από την Ευρωπαϊκή electro-punk (DAF, Liaisons Dangereuses, Portion Control) και από την απλή electronic μουσική (Kraftwerk).
Το στυλ αυτού του είδους μουσικής χαρακτηριζόταν από σκληρούς και συχνά αραιούς χορευτικούς ηλεκτρονικούς ρυθμούς, καθαρά και μη παραμορφωμένα φωνητικά, κραυγές ή μουγκρητά με αντηχήσεις και ηχώ. Επίσης υπήρχαν επαναλήψεις στίχων. Ως τότε σημαντικοί συνθέτες ήταν οι Korg MS-20, Emulator II, Oberheim Matrix και Yamaha DX7. Τυπικά ο ρυθμός της EBM στηρίζεται στα 4/4 beats, κυρίως με κάποιες μικρές συγκοπές θυμίζοντας λίγο ροκ μουσική ρυθμική δομή.
Γνωστοί EBM καλλιτέχνες είναι οι DAF, Front 242, The Neon Judgement, Nitzer Ebb, Frontline Assembly, Leather Strip, Funker Vogt, Covenant, Assemblage 23.
Ιστορικά στοιχεία:
Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980, καλλιτέχνες όπως οι Front 242 ή οι Nitzer Ebb (Και οι δύο επηρεασμένοι από τους Deutsch-Amerikanische Freundschaft, Cabaret Voltaire και Throbbing Gristle) άρχισαν να συνδέουν τη Γερμανική electro-punk με στοιχεία από την Βρετανική βιομηχανική μουσική. Το αποτέλεσμα του μίγματος αυτού ήταν ένας ευθύς χορευτικός ήχος που ονομάστηκε EBM, γύρω στο 1984. Αξιοσημείωτα EBM άλμπουμ είναι το “Official Version” των Front 242 και το “That Total Age” των Nitzer Ebb, τα οποία κυκλοφόρησαν το 1987.
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, Αμερικάνικα και Καναδέζικα συγκροτήματα όπως οι Front Line Assembly, Ministry, Batz Without Flesh και Schnitt Acht ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν τυπικά ευρωπαϊκά EBM στοιχεία, τα οποία συνέδεσαν με την σκληρή αμερικανική post-industrial μουσική (Revolting Cocks).
Λίγο αργότερα, αρκετά συγκροτήματα όπως οι Nine Inch Nails δημιούργησαν ένα πιο rock-oriented στυλ υπό την επιρροή της EBM σύνθεσης. Το πιο γνωστό αποτέλεσμα κυκλοφόρησε το 1989 με το όνομα Head Like A Hole.
Σύντομα η EBM έγινε πολύ γνωστή στα underground clubs, κυρίως στην Ευρώπη. Αυτή την περίοδο οι πιο γνωστές δισκογραφικές εταιρίες που κυκλοφορούν τέτοια άλμπουμ είναι η Βελγική PIAS, Antler Subway και ΚΚ Records, η Γερμανική Animalized, Techno Drome International και Zoth Ommog, η Βορειο-Αμερικάνικη Wax Trax! και η Σουηδική Front Music Production και Energy (που αργότερα έγινε Energy Rekords).
Άλλοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα, εκτός από τους Front 242 και Nitzer Ebb ήταν οι Die Krupps, Vomito Negro, Signal Aout 42, Insekt, Force Dimension, Bigot 20, Electro Assassin.
Κάποια ακόμα συγκροτήματα ήταν οι A Split-Second (μια Βελγική electro-rock new beat κίνηση), AAAK, The Weathermen, The Klinik, Borghesia,The Neon Judgement, Attrition, Philadelphia Five. Αυτοί δημιούργησαν κάποια τυπικού είδους κομμάτια, αν και δεν θεωρούνταν EBM συγκροτήματα.
Κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες επηρεάστηκαν και από πολλούς New Beat και Goa Trance καλλιτέχνες όπως ήταν οι Juno Reactor, Astral Projection, Eon Project.
Αρχές δεκαετίας ’90:
Από τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του ’90, πολλοί EBM καλλιτέχνες άλλαξαν το μουσικό στυλ τους και ξεκίνησαν να δανείζονται περισσότερα παραμορφωμένα βιομηχανικά στοιχεία ή στοιχεία από τη ροκ και μέταλ μουσική. Το άλμπουμ Tyranny For You όπως και άλλα άλμπουμ των πρωτοπόρων Front 242 σήμαναν το τέλος της EBM εποχής της δεκαετίας του ’80. O Nitzer Ebb, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες, μετατράπηκε σε ένα πιο ηλεκτρονικό ροκ συγκρότημα. Ώσπου τελικά η αυθεντική Electronic Body Music εξασθένισε στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Νέα συγκροτήματα όπως οι Leaether Strip, :wumpscut: και VNV Nation, συνέδεσαν τους τραχείς παραμορφωμένους ρυθμούς με μελωδίες από synthesizer. Πλέον ο όρος EBM αλλάζει και αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα για το τι τελικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως EBM μουσική. Καλλιτέχνες, δισκογραφικές εταιρίες και έντυπα μέσα (που γράφουν για μουσική), άλλοτε χρησιμοποιούν τον όρο EBM και άλλοτε φράσεις όπως hardcore electro, electro-industrial ή -όπως στην Γερμανία και Νότια Αμερική- elektro. Άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες της εποχής ήταν οι Allied Vision, Psychopomps, Controlled Fusion, Decoded Feedback και NYMPH. Ένα δεύτερο είδος που εμφανίστηκε την εποχή εκείνη ήταν η dark electro που συνέδεε απειλητικούς ηλεκτρονικούς ήχους με φωνητικά σαν γριλίσματα και με μια ιδιαίτερη προσοχή και λεπτομέρεια στην απελπισία και την απόγνωση. Σημαντικοί καλλιτέχνες ήταν οι yelworC, Mortal Constraint, Trial και Tri-state.
Τέλη δεκαετίας ’90:
Φυσικό επακόλουθο όλων αυτών των ειδών που αναπτύχθηκαν στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του ’90 και έστρωσαν τον δρόμο ξανά προς την EBM ήταν η aggrotech. Ένα είδος που συνδέει τα βασικά στοιχεία της βιομηχανικής ηλεκτρονικής μουσικής και της dark electro με σκληρή δομή, ρυθμούς techno και επιθετικούς στίχους, συχνά παραμορφωμένοι και με μια μαχητική, πεσσιμιστική ή κατηγορηματική φύση. Μερικές τέτοιες «κινήσεις» ήταν οι Funker Vogt, Tactical Sekt, Hocico, Suicide Commando, Feindflug, Dismantled, Velvet Acid Christ.
Στα τέλη περίπου της δεκαετίας αυτής, συγκροτήματα όπως οι VNV Nation, Covenant και Apoptygma Berzerk ενσωμάτωσαν περισσότερες επιρροές από την ποπ με synthesizer και την trance. Ο τραγουδιστής των VNV Nation Ronan Harris και των Apoptygma Berzerk Stephan Groth ονόμασαν αυτό το νέο είδος futurepop, ένας όρος που πλέον χρησιμοποιείται για να διαχωρίσει και να χαρακτηρίσει το δικό τους είδος καθώς και άλλων παρόμοιων συγκροτημάτων.
Την ίδια περίπου περίοδο, μια παρόμοια εξέλιξη συνέβη αλλά αντίστροφα, καθώς ένας αριθμός καλλιτεχνών της Ευρωπαϊκής techno σκηνής, όπως οι Terence Fixmer, Thomas P. Heckmann και David Caretta, άρχισαν να αναπτύσσουν ξανά περισσότερα στοιχεία της EBM στον ήχο τους. Στην Ηνωμένες Πολιτείες, ο Adam X ακολούθησε την ίδια πορεία. Αυτή η τάση αναπτύχθηκε παραλλήλως με την ανάδυση της electroflash σκηνής και καθώς αυτό το είδος άρχισε να παρακμάζει, κάποιοι καλλιτέχνες συνδυάστηκαν μαζί του, κυρίως οι The Hacker και κινήθηκαν προς τo techno/EBM στυλ.
Ωστόσο άρχισε να αναπτύσσεται μια σύγκλιση μεταξύ της σκηνής αυτής. Της futurepop δηλαδή και της παλιά γνήσιας EBM. Συγκροτήματα και καλλιτέχνες άρχισαν να ενώνονται μεταξύ με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Terence Fixmer που ενώθηκε με τον Douglas McCarthy των Nitzer Ebb δημιουργώντας τους Fixmer/McCarthy. Επιπλέον το 2005 ο Andy LaPlegua που ανήκε στο συγκρότημα Icon of Coil υπό το είδος της futurepop, τώρα δισκογραφεί και εκτελεί με διάφορα ονόματα, δημιουργώντας EBM, βιομηχανικό και techno στυλ, πλάθοντας έτσι ένα νέο είδος το Techno Body Music (TBM) για το κομμάτι “Combichrist”. Σκοπός όλων αυτών ήταν η νέα ιδέα και άποψη που δημιουργήθηκε ότι «η TBM θα σπάσει τα τείχη μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων με τη μίξη δύο ειδών, κάτω από ένα κοινό σκοπό». Το futurepop συγκρότημα VNV Nation επίσης συμπεριέλαβαν στο δίσκο τους “Matter+Form” δύο TBM κομμάτια το “Strata” και “Interceptor”.
Άλλα πιο σύγχρονα συγκροτήματα όπως οι Ionic Vision, Spetsnaz και Proceed ακολούθησαν τον παλιό παραδοσιακό δρόμο της EBM με νέες κυκλοφορίες το 2000.
